liknosys

Living Knowledge System Vullen met informatie bijv. Security C,I,A RSS-feeds Facebook Cells Alive 1 pixel omgevingsfactor heeft invloed op geheel Fractals -> 3D-kluis coordinaten ahv code (BOEK= symmetrische key, blz 9, regel 6, woord 7, letter 3) op de coordinaten in het 3D-fractal vindt men een object of http://bitly/abx35cx bevat de informatie geluid/ruis .mp3, beeld noise.jpg 3D-game reality simulation 'formule' van het leven in organismen IdeaProcessor Axxon Analoog naar digitaal en vv; sampling, PCM, synthesiser, FSK, QAM .mp3 0/1 2/2 2/3 1/1 .jpg ....................... .avi .exe .doc .data zoeken naar patroon dat bij alles werkt en steeds verandert

dicomoinset = digital computer modifying instruction set

Computers worden al vanaf het begin gebouwd met een vaste
instructieset: opcodes.
De meeste PC's gebruiken de instructiesets van INTEL (Pentium), maar er
zijn er nog veel meer net zoals nu in tablets, Apples, phones....

Instructiesets worden bepaald door de
firmware: een vaste set van micro-instructies voor/naar de
hardware-chips.
Aanvankelijk waren deze microcodes 'hardwired' / vast bedraad en
dus statisch. Bij hardware aanpassingen moest men veel microcode
aanpassen.
Later werden deze 'programmeerbaar' en kregen daardoor nieuwe
functionaliteit en werden de systemen flexibeler. men kon nu gemakkijker
software upgraden/muteren bij hardware aanpassingen

Ik heb OS-programma's geschreven welke vanuit de hogere programmeertaal
naar de machine code 'doken' (programma bestaande uit setjes opcodes)
en vandaaruit weer naar de microcode communiceerden. (naalden besturen van
printers, leeskoppen van schijfeenheden, puntjes op scherm, scancode
keyboard...)

Deze waren dus pseudo dynamisch en nog steeds vrij statisch.
- codes werden dynamisch vanuit de hogere laag naar de lagere laag
samengesteld en uitgevoerd en vice versa: was al een stuk
dynamiek
- ook zaten er auteursbeveiligingen in die willekeurig in
de programmacode en data waren verweven. Het aanpassen van 1 bit is die
auteursnam zorgde ervoor dat de computer niet deed wat hij moest doen. Om de
naam te veranderen moest een grot gedeete van het pogramma herschreven
worden
- er is een duidelijke isolatie van hardware - firmware (CMSOS) - OS -
applic. software - gebruiker handelingen

Ik wil nu onderzoek doen naar een volledig dynamisch systeem, en verwacht
dan uiteindelijk dat dit prematuur lijkt op een levend natuurlijk
organisme:
firmware programmeerbaar vanuit het hoogste abstractienivo dwz de gebruiker
kan rechstreeks de hardware aanpassen (gevaarlijk!): bijv. snelheid ventilator,
stroom, geluid, beeld
inmiddels is dit bijna onmogelijk geworden tov vroeger toen dat nog wel kon.
De P bestaat uit subsystemen welk niet op lagere lagen toegankelijk zijn dan via
het gedefinieerde User interface: de specs. Maar ook daarmee kan men leuke
dingetjes doen denk ik. Alleen deze specs zijn niet 'levend' maar hebben noops,
fouten, lege codeplekken, geen levende structuur.
machinetaal (opcodes) programmeerbaar vanuit het hoogste abstractienivo en
vanuit het lagste nivo: de microcode programs
hogeretaal programmeerbaar vanuit het hoogste abstractienivo (de gebruiker)
en vanuit het laagste nivo: de microcode programs, de machinetaal
Deze hierarchische benadering was altijd nodig door de stand van de
techniek maar is inmiddels compleet achterhaald mijn inziens. Helaas is er
voorlopig geen weg terug mogelijk, maar anders moet ik het maar simuleren of
mijn model levensvatbaar is. (*)

Technici, software ontwerpers en programmeurs moesten zich aan conventies
houden om gestructureerd controle over het systeem te houden. Echter hackers en
malware maken volop gebruik van de verschillende onderlinge beinvloedingen en
springen met hun codes dwars door de verschillende lagen heen wat voor
onvoorziene situaties, discontinuiteit en beschadigingen kan leiden.

Als nu een computer wordt ontworpen, die
- 1 een instructieset heeft voor alle nivo's: dus en microprogramma,
machinetaal en hogere programmeertaal nivo's
of
- meerder nivo's blijft houden zoals tot op heden maar waarbij de codes
niet meer vast zijn maar elk code-bit een commando geeft, waarbij dus alle bits
benut worden
( dus geen lege opcodes NOOPS tussen de werkende opcodes)

Als je zo'n computer laat lopen dan gaat die, mits de codes goed zijn
gekozen, vanzelf 'leven' denk ik. Er zijn geen overflows, vastlopers etc.

(*) Ons hersen/hart/lichaam systeem is zo'n computer volgens
mij.

Nieuwe merknamen John's ideeen

Ook gosipres (Google Site Presentations) en joknostr (John's Knowledege Structure) zijn 2 nieuwe merknamen waarover later meer

"UnKnEx"

Afkorting van Universal Knowledge Explorer waarover later meer